[tc-logo-slider logo_cat=”Góra”]
Odrodzenie autonomicznej, Sejmowej Komisji Kodyfikacyjnej z okresu II RP wzmocni obronę przed powracającym totalitaryzmem – temat do dyskusji.
Odrodzenie Komisji Kodyfikacyjnej Rzeczpospolitej Polskiej z okresu II RP mogłoby umożliwić Sejmowi III RP uporządkowanie i wypracowanie dobrych ram prawnych funkcjonowania narodu i państwa oraz uchwalanie w przyszłości zwięzłych, jasnych, jednoznacznych aktów ustawodawczych. Przestałyby pojawiać się próby i fakty rozpraszania oraz łamania prawa.
Komisja Kodyfikacyjna Rzeczpospolitej Polskiej (w latach 1919-1939) przygotowywała dla Sejmu projekty Ustaw.
Komisja składała się z sędziów, prokuratorów, adwokatów i pracowników naukowych wydziałów prawa wyższych uczelni.
Za odrodzenie Komisji Kodyfikacyjnej z okresu II RP uważam przywrócenie zasad jej działania, uzupełnione potrzebami czasu obecnego. Obecna Komisja wypracowywałaby projekty ustawodawcze:
– samodzielnie na skutek uchwały Sejmu,
– w porozumieniu z Prezydentem RP gdy jest On inicjatorem projektu,
– w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości gdy jest On inicjatorem projektu,
– w porozumieniu z reprezentantem Obywatelskiej Inicjatywy Ustawodawczej gdy jest Ona inicjatorem projektu.
Współczesną Komisję Kodyfikacyjną Rzeczpospolitej Polskiej mogliby tworzyć:
– przedstawiciele wydziałów prawa wyższych uczelni na poziomie akademickim – po jednym z każdej,
– przedstawiciele samorządów i stowarzyszeń zawodów prawniczych o zasięgu ogólnopolskim – po jednym z każdego,
– przedstawiciel Stowarzyszenia Krajowa Rada Sędziów Społecznych,
– przedstawiciel Instytutu na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris,
– przedstawiciel Stowarzyszenia Prawników Głos Wolności,
– przedstawiciele ogólnopolskich organizacji grupujących osoby pokrzywdzone przez organa sprawiedliwości – po jednym z każdej.
Przedstawiciele wydziałów prawa uczelni akademickich oraz przedstawiciele samorządów zawodów prawniczych wchodzili by w skład współczesnej Komisji Kodyfikacyjnej Rzeczpospolitej Polskiej jako stali członkowie. Przedstawiciele pozarządowych struktur organizacyjnych wchodzili by w skład Komisji na czas określony Ustawą, po uzyskaniu pisemnego poparcia wymaganej ustawowo minimalnej liczby obywateli.
Proponowane obszary tematyczne, którymi mogłaby zająć się Komisja kodyfikacyjna:
– zasady tworzenia prawa przez Sejm,
– reorganizacja i funkcjonowanie organów sprawiedliwości,
– prawo cywilne, karne, rodzinne, podatkowe, skarbowe i inne,
– gwarancje praworządności działań wszystkich organów władzy – w szczególności najwyższej władzy wykonawczej, ustawodawczej i sądowniczej oraz Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.
Bibliografia:
1. Ustawa z dnia 3 czerwca 1919 roku o komisji kodyfikacyjnej – https://dziennikustaw.gov.pl/DU/1919/315/D1919044031501.pdf
2. Komisja Kodyfikacyjna Rzeczypospolitej Polskiej (Dokumentacja działalności) https://bs.sejm.gov.pl/F?func=full-set-set&set_number=023217&set_entry=000018&format=999
3. Posiedzenie sejmu 44, z dnia 1919-06-03 (lp. IP 350-359); druk 298 i 571.
Stenogram: – Rozprawa nad sprawozdaniem Komisji Prawniczej w sprawie powołania komisji dla stworzenia jednolitego ustawodawstwa w państwie polskim. Przemówienia pp. sprawozdawcy Z. Marka i Z. Seydy. Przyjęcie wniosku komisji (ustawy) w trzech czytaniach.XLIV str.3 do 8.
Link: stenogram 3 czerwca 1919 str.3 do 8
źródło: https://biblioteka.sejm.gov.pl/zasoby_cyfrowe/
Nadesłane przez: Michał Jabłoński
