„Mam bzika na punkcie techniki”, powiedział do swoich najbliższych współpracowników Adolf Hitler, podczas uroczystej kolacji w 1942 roku.

Operacja Paperclip (Alianci / USA) – alianci sprowadzali z Niemiec tysiące naukowców Hitlera. We wrześniu 1946 Truman podpisał stosowny dokument. Fakt obecności byłych nazistowskich uczonych w USA przestał być tajemnicą – reakcje opinii publicznej były negatywne. List protestacyjny do prezydenta napisał w tej sprawie m. in. Albert Einstein.

Operacja Osoawiachim (ZSRR) – operacja sowiecka, która miała analogie z operacjami alianckimi, takimi jak Operations Overcast-Paperclip i Alsos, przez które alianci sprowadzili z Niemiec naukowców-zbrodniarzy.

————-

[…] Himmler zaczął zastanawiać się nad zaatakowaniem aliantów na ich własnym terytorium. A gdyby tak rozprzestrzenić księgosusz, czyli pomór bydła, w Ameryce lub Anglii? Himmler powiedział Blomemu, że skażenie żywności miałoby złowrogi wydźwięk dla wojsk przeciwnika.

Blome przyznał mu rację i obiecał, że sprawdzi, jak można wywołać epidemię wśród bydła.

Pojawił się jednak pewien problem, tłumaczył Blome. Traktaty międzynarodowe zakazywały przechowy wania wirusa księgosuszu na terenie Europy. Szczepy wirusa można było znaleźć tylko w krajach Trzeciego Świata.

Himmler zadeklarował, że sam zdobędzie wirusa. Wysłał do Turcji dr. Ericha Trauba, weterynarza z Państwowego Instytutu Badawczego, mieszczącego się na wy spie Riems.

W Turcji dr Traub zdobył szczep śmiercionośnego wirusa.

————-

Haagen był wirusologiem, specjalizującym się w tworzeniu nowych szczepionek. Fakt, że był zaangażowany w doświadczenia medyczne na ludziach, dał Goudsmitowi do myślenia. Żeby użyć broni biologicznej przeciwko siłom nieprzyjaciela, atakująca armia musiała już dysponować skuteczną szczepionką, chroniącą jej żołnierzy przed śmiertelnym patogenem. Taka szczepionka byłaby tarczą, a broń biologiczna mieczem. Dokument, który Goudsmit miał przed oczami, powstał nieco ponad rok wcześniej.

Jakie postępy naziści poczynili przez ten czas?

Patrząc na ten dokument, Goudsmit zetknął się z trudną rzeczywistością. Eugen Haagen kiedyś był porządnym człowiekiem, lekarzem oddanym pomaganiu pacjentom. W 1932 roku dr Haagen został uhonorowany prestiżowym członkostwem w nowojorskiej Fundacji Rockefellera i przyczynił się do powstania pierwszej na świecie szczepionki przeciwko żółtej febrze. W 1937 roku znalazł się na liście kandydatów do Nagrody Nobla. Był jednym z najznakomitszych niemieckich lekarzy. A teraz testował śmiercionośne szczepionki na zdrowych wcześniej więźniach obozów koncentracyjnych, których dostarczało mu SS Heinricha Himmlera. Skoro taki lekarz jak Haagen był zdolny bezkarnie przeprowadzać tego rodzaju eksperymenty, to co jeszcze się działo?

Goudsmit z kolegami wertował papiery Haagena, zwracając szczególną uwagę na nazwiska lekarzy, z którymi Haagen korespondował na temat transportów więźniów i swoich przyszłych planów badawczych. Goudsmit zaczął tworzyć listę nazistowskich naukowców, którzy powinni zostać w pierwszej kolejności odnalezieni, ujęci i przesłuchani przez zespół Alsos. Doktor Eugen Haagen nigdy nie został objęty programem Paperclip.

Po wojnie uciekł do radzieckiej strefy okupacyjnej w Niemczech i pracował dla Rosjan. Ale pośród nazwisk odkrytych w jego mieszkaniu było dwóch lekarzy, którzy odegrali ważną rolę w Operacji Paperclip. Był to zastępca naczelnego lekarza Trzeciej Rzeszy, Kurt Blome, i lekarz naczelny, Walter Schreiber. Doktor Blome kierował nazistowskim programem badań nad bronią biologiczną, a doktor Schreiber zajmował się szczepionkami. Jeden był mieczem, drugi tarczą.

————-

Do prowadzenia badań Himmler zaproponował oddanie Blomemu do dyspozycji bloku medycznego w obozie koncentracyjnym takim jak Dachau. Blome miał według swojej relacji wspomnieć Himmlerowi, że jest świadomy „poważnych obiekcji określonych kręgów” dotyczących wykorzystania istot ludzkich do badań nad szczepionką. Himmler odpowiedział, że eksperymenty na ludziach są w czasie wojny konieczne. A odmowa „oznacza zdradę”.  Tak jest, odpowiedział Blome. Uważał się za lojalnego nazistę i zamierzał pomóc Niemcom w wygraniu tej wojny.

„Historia zna przykłady chorób mających wpływ na rezultat wojny – pouczył śledczych Blome w trakcie przesłuchania.

– Wiemy, że od czasów starożytnych po wojny napoleońskie na zwycięstwa i klęski wpływ miały epidemie i głód”. Rozprzestrzenienie choroby zakaźnej mogłoby doprowadzić do klęski wojsk nieprzyjaciela. Blome dodał, że do niepowodzenia kampanii Napoleona w Rosji „w dużej mierze przyczyniła się nosacizna u koni”.

Blome powiedział też, że odradzał Himmlerowi przeprowadzanie eksperymentów z bakteriami dżumy w obozie koncentracyjnym ze względu na zbyt duże zagęszczenie ludzi. Blome miał również powiedzieć Himmlerowi, że jeśli ma przeprowadzać eksperymenty z bakteriami dżumy, to musi mieć własny instytut położony z dala od skupisk ludzkich. Himmler i Blome doszli do porozumienia, że najlepszą lokalizacją będzie terytorium Polski i wybrali Nesselstedt (Pokrzywno), niewielkie miasteczko znajdujące się w niewielkiej odległości od Uniwersytetu Poznańskiego. Ośrodek badawczy Blomego miał otrzymać nazwę Instytutu Bakteriologicznego w Nesselstedt.

Na razie jednak Blome nadzorował w Berlinie badania z wykorzystaniem szczurów, zwierząt odpowiedzialnych w przeszłości za szerzenie się zarazy. W Instytucie Higieny Waffen-SS toczyła się dyskusja, czy faktycznie szczury w sposób najskuteczniejszy przenoszą zarazki dżumy. Pomysł Himmlera polegał na tym, żeby „zabrać zainfekowane szczury na pokład okrętów podwodnych i wypuścić je w pobliżu wybrzeża nieprzyjaciela, tak żeby same zdołały dopłynąć do brzegu”

———–

We wrześniu 1946 Truman podpisał stosowny dokument. Fakt obecności byłych nazistowskich uczonych w USA przestał być tajemnicą – reakcje opinii publicznej były negatywne. List protestacyjny do prezydenta napisał w tej sprawie m. in. Albert Einstein.

———–

Po zakończeniu procesu Norymberskiego w sprawie głównych zbrodniarzy hitlerowskich trwały ożywione negocjacje dotyczące dopuszczalności wszczęcia kolejnego postępowania przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. Tym razem na ławie oskarżonych zasiąść mieliby niemieccy przemysłowcy.