Skąd do cywilizacji łacińskiej wdziera się brak poszanowania świętości życia poczętego? Religie jako kryterium człowieczeństwa

• Judaizm. W judaizmie życie kobiety nastawione jest na maksymalną prokreację, jednakże wartość płodu nie jest zbyt wielka. Narodziny są momentem, w którym przychodzący na świat człowiek zostaje uznany za istotę żyjącą.
• Chrześcijaństwo. Kościół katolicki. W nauce Kościoła katolickiego poczęcie stanowi początek nowego posiadającego swoją godność osobowego bytu ludzkiego. Godność człowieka nigdy nie może być umniejszona, okaleczona, czy zniszczona, ponieważ źródłem tej godności jest Bóg. Ponadto życie jako dar Boga Stwórcy i Pana życia jest święte i nienaruszalne od samego początku, a gwarantem godności i świętości poczętego życia jest sakramentalność i świętość małżeństwa. Niezależnie od okoliczności powstania poczęte życie ludzkie jako dar Boży powinno być – według nauki Kościoła – otoczone troską i miłością, czyli powinno przede wszystkim mieć prawo do dalszego rozwoju. Przez poczęcie powstaje nowy człowiek, o którego życiu inni nie mają prawa decydować. Dlatego Kościół ustanowił sankcję karną za przerwanie nienarodzonego życia: „Kto powoduje przerywanie ciąży, po zaistnieniu skutku, podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa” (Kan. 1398). Przy czym za powstanie ciąży uważa się zapłodnienie komórki jajowej.
• Kościół prawosławny. Prawosławie naucza, że poczęcie wymaga aktu stwórczego Boga, dlatego życie ludzkie jest święte i nienaruszalne od samego jego początku. Każdy człowiek już od chwili poczęcia jest „dzieckiem Bożym”, powołanym do przebóstwienia, tzn. zjednoczenia z Bogiem przez łaskę (por. 2 P 1,4), więc od początku swojego istnienia posiada nie tylko tożsamość genetyczną, lecz także osobową i pozostaje w ścisłej relacji z Bogiem.
• Islam. W tradycji islamskiej poczęcie jest istotnym momentem, bowiem od tej chwili nad nowym życiem czuwa anioł, jak również i sama kobieta jest otaczana szczególną opieką. Aczkolwiek do chwili otrzymania duszy, czyli do ok. 120 dnia od zapłodnienia, według niektórych uczonych specjalizujących się w prawie islamskim, nie wyklucza się wypadków, w których można rozważać prawo do przerwania ciąży. Wśród uczonych można znaleźć różne pozycje na temat początku życia płodu. Według uczonych przyjmujących węższą interpretację prawa, od tego momentu, gdy sperma mężczyzny znajdzie się w łonie kobiety, przeznaczeniem nasienia jest utworzenie nowego życia i nikt nie ma prawa ingerować w ten proces.
• Buddyzm. Poczęcie jest początkiem nowego życia, którego nie wolno niszczyć. Aborcja, środki powodujące niemożliwość zagnieżdżenia się zapłodnionego jaja, a nawet zabiegi in vitro są niedopuszczalne, ponieważ zabijane są ludzkie istoty.
• Hinduizm. W hinduizmie poczęcie stanowi ważny element cyklu wędrówki dusz. Tradycyjnie od tego momentu liczono wiek człowieka (nie od narodzin). Zabicie poczętego życia jest uznawane za zbrodnię, a nawet morderstwo.
• Świadkowie Jehowy. Świadkowie Jehowy uważają, że życie pochodzi od Jehowy Boga, który w Biblii został nazwany „źródłem życia” (Ps 36:9; 127:3; Dz 17:24, 25). Dlatego wierzą oni, że od chwili poczęcia, to jest od zapłodnienia, życie nienarodzonego dziecka jest bardzo cenne w oczach Boga. Z tego powodu sprzeciwiają się i wystrzegają się aborcji.

W judaizmie embrion i płód nie mają statusu pełnego, ukształtowanego człowieka. Uznawany jest on za potencjalne życie, które zyskuje stale na wartości w przebiegu ciąży. Dopiero od momentu narodzin życie dziecka i matki mają tę samą wartość. Halachicznie człowiek jest uznawany za osobę w chwili, gdy głowa noworodka opuści kanały rodne matki. W sytuacji porodu, w którym głowa dziecka nie ukazuje się pierwsza, decyduje fakt ukazania się połowy jego ciała. Reprezentatywnym tekstem, wyrażającym tę myśl jest zapis z Miszny: „Jeśli kobieta ma trudności z urodzeniem dziecka, niech ktoś rozerwie na kawałki płód [dosł.: embrion] w jej łonie, gdyż jej życie jest ważniejsze niż życie płodu. Gdyby tylko pojawiła się głowa (lub jej większa część), nie może on być uszkodzony, ponieważ nie możemy poświęcić jednego życia dla drugiego”. Dlatego na ogół przedstawiciele judaizmu dopuszczają badania naukowe dokonywane w pierwszym okresie życia embrionu; ludzki zarodek poza ciałem matki nie ma statusu prawnego.